Snorkelen

Om 08:00 uur worden we opgehaald voor de duik- en snorkeltocht. Met een pick-up rijden we naar Bang Bao aan de zuidkant van het eiland. Onderweg zien we olifanten en apen. Het is een stadje gebouwd op palen, mensen wonen boven het water; we moeten er dwars doorheen wandelen om bij de boot te komen.

Het weer is goed, een stralende hemel en weinig wind.... Als we aan boord komen, staat dive-master al pilletjes uit te delen tegen zeeziekte. De meiden schieten naar het zondek en we vertrekken naar Koh jah en Koh Loen, kleine eilandjes, die een onderdeel van het National Park zijn. Zodra we de luwte van de haven hebben verlaten wordt de zee al ruwer; de boot begint te stampen en te rollen. Als eerste komt Daphne beneden, die toch wel wat wit ziet; de rest volgt snel. Kim voelt zich niet echt lekker en kotst zich helemaal leeg; Robin volgt er snel. De boot rolt vooral (één tot anderhalve meter), wat we allemaal aardig voelen. Het wordt steeds stiller; iedereen focust op één punt aan de horizon om vooral niet misselijk te worden. Zodra we het eiland van het National Park hebben gerond, zijn we in de luwte en voelen we ons allemaal weer een stuk beter.

Zodra we aanleggen bij de eerste duikspot komen de park rangers de toegangsfee innen en daarna gaan de duikteams één voor één te water voor een duik van een uur. Wij volgen om wat te gaan snorkelen. Dit valt tegen, door de storm is er weinig zicht. Na een heerlijke Thaise lunch gaan we naar de tweede plek: Koh Loen. Hier is het zicht stukken beter. Zodra we dicht bij de rotsen komen, zien we prachtige koralen, voornamelijk bollen en pijpen. We worden omringd door scholen met zwart-wit gestreepte visjes, die nieuwsgierig door je duikbril staren. Grote lichtblauwe vissen met groene strepen zwemmen onder ons door en af en toe verschijnt er een groen-paars visje dat even komt testen of die snorkelaars eetbaar zijn. Ik word venijnig gebeten (!).

Op de terugweg is de zee kalmer, maar vooral Kim heeft er toch weer veel last van en kotst zich weer helemaal leeg… ’s Avonds gaan we even snel bij de olifantenfarm kijken. De olifanten staan in het bos te eten. Als we te dichtbij komen, worden we weggestuurd; soms vergeet je toch weer dat het wilde dieren zijn, ondanks dat ze er zo vriendelijk uitzien.