Wat Tam Sua – Tiger Cave Tempel

Als we opstaan is het weer beter dan gisteren; bewolkt met kleine buienkans. We boeken een taxi naar de Wat Tam Sua; de tempel met de tijgergrot en de enorme gouden Boeddha op de berg. Deze zit op een plateau op 300 meter hoogte en we moeten een trap van 1260 treden beklimmen om daar te komen(!)

Als we het terrein opwandelen, worden we gestopt door een enorm hard fluitje. Een klein Thais kereltje staat als een scheidsrechter op een verhoging aanwijzingen te geven. De meiden moeten hun benen bedekken met omslagdoeken. Als we verder lopen horen we hem al weer naar de volgende bezoekers fluiten; een lachwekkend tafereel..

Het complex is veel meer in Chinees boeddhistische stijl - veel kleurijker dan de Thaise uitvoering. Hier vooral veel vrouwelijke monniken, in het wit gekleed. Zijn de manlijke monniken meestal kaal; de vrouwelijke zijn gemillimeterd. Net voor we de trappen opgaan worden we door een zeer commerciële vrouwelijke monnik van een armbandje voorzien en mogen we met haar op de foto. Wel moeten we 60 bath betalen, haha. Het zal wel geluk brengen.

De trappen zijn in het begin nog redelijk en we gaan snel van start. Dat breekt ons op; gaandeweg worden ze steeds steiler en blijken de treden in hoogte en diepte te gaan verschillen. Iedereen loopt te steunen en te puffen. Het zweet loopt werkelijk overal uit; we zijn compleet doorweekt. Ze hebben bij ieder plateau tussen de trappen het aantal treden aangegeven...bemoedigend, als je bij 400 al stuk bent. Sommige mensen gaan zelfs op handen en voeten omhoog. Na zo'n half uurtje zijn we boven. Helemaal kapot, we puffen en zweten uit en zoeken verkoeling in het heerlijke briesje dat er waait.

Dan het plateau met de boeddha op; het uitzicht is prachtig. Aan de ene kant op de baai en aan de andere kant de bergen. De boeddha is enorm. Je ziet ze vaak onderweg of vanuit de trein, maar nu je ernaast staat... Deze is hier gebouwd, omdat er een voetafdruk van boeddha is gevonden op de top van de berg. Het lijkt meer op een afdruk van een dinosaurus - het is maar wat er in ziet.

Naar beneden is een stuk gemakkelijker, maar toch weer flink zweten. We kruisen de apen kolonie; ze zitten overal, lekker elkaar te vlooien of op de leuningen te wachten op iets eetbaars. Handig zijn ze wel.. één aap haalt de dop van een flesje en drinkt em keurig leeg, zoals een mens. Zolang je ze geen eten geeft, zijn ze schattig.....

Onderweg in het busje is het bijkomen in de airco; we stinken vreselijk. In het hotel lekker zwemmen en alles uitspoelen. We zijn afgemat, maar hebben het wel geflikt in deze tropische temperaturen!