Respect

Zaterdag ontbeten met uitzicht op het strand; we gaan langs de kust wandelen. We willen het tsunami monument bezoeken. Onderweg krijgen we weer een tropische bui over ons heen, maar binnen tien minuten is het al weer over. Langs de kust overal waarschuwingsborden om hogerop te gaan bij Tsunami alarm. Hier kwamen in 2004 de eerste beelden vandaan, van de golven die over de boulevard sloegen. Nu is de kust versterkt met hoge betonnen muren en alarmpalen met luidspeakers.

Bij het monument aangekomen, blijkt het gesloten; het is compleet vervallen. Niet echt respectvol, maar misschien is dit hoe Thai met dingen omgaan - leven met de dag. Het monument bestaat uit een soort park met vlonders er naartoe. Als ik een foto wil maken, flikker ik dwars door de vermolmde vlonder heen en kom met flinke schrammen uit het gat tevoorschijn… genoeg respect getoond voor vandaag.

Op de terugweg passeren we een grote groep scholieren langs de boulevard, allemaal in schooluniform, meisjes met grote hoofddoeken. We worden we door een groep meisjes achtervolgd en na lang aarzelen, vragen ze of ik wat vragen wil beantwoorden. Het is voor het oefenen van hun Engels; waar we vandaan komen, waarom we in Thailand zijn, etc. Veel komt er niet van terecht; bij ieder antwoord kijken ze mij glazig aan en als ik een vraag terugstel, zeggen ze overal ja op...

‘s Avonds met Robin toch nog even terug naar een winkeltje, waar ze mooi houtsnijwerk verkopen. Met wat afdingen scoor ik toch een mooi paneel met Boeddha afbeelding. In het hotel, blijkt hij net aan in de koffer te passen.